Inmiddels is het september en ik denk dat we nu wel terug kunnen kijken op afgelopen maanden in de oogsttuin. Het tuinseizoen is nog niet voorbij natuurlijk (Gaat een tuinseizoen trouwens wel voorbij? In de winter kan je ook gewoon tuinieren), maar ik heb al wel een aardige kijk op wat een succes is geweest en wat dit zomerseizoen niet echt wilde lukken.

Dit ging geweldig!

Laat ik met de positieve ervaringen beginnen. Dat is altijd wel lekker binnenkomen natuurlijk 😉

Ik heb afgelopen maanden, met stip op 1, het meeste plezier en voordeel van onze kas (van ACD) gehad. Afgelopen jaren gebruikte ik natuurlijk al wel onze mini muurkas, maar dat is niet te vergelijken met het hebben van een grote kas in de tuin. Afgelopen winter heeft de kas vol gestaan met winterse groenten, die wel tegen een stootje konden. Slasoorten, weeuwenteelt van bloemkool, boerenkool, prei, paksoi en nog een aantal groenten deden het fantastisch. Sommige groenten hadden ook in de moestuin kunnen staan, maar die ging deze winter op de schop bij ons. De kas was dus de perfecte ruimte om toch te kunnen telen in de winter.

Na de winter kon het voorzaaien gaan beginnen en daar is onze grote kas echt de ideale ruimte voor. Voorheen had ik overal bakken met zaailingen in huis staan. Nu hoefde alleen de echt warmte minnende zaailingen, zoals tomaten, pepers en paprika, in huis te staan en alle andere zaaibakken stonden in de kas. Het fijne is dat de plantjes veel licht in de kas krijgen en daardoor zoveel minder slungelig zijn. Een paar nachten hadden we nachtvorst en heb ik de plantjes toch even van de kas naar de schuur verhuisd. Dat is aankomend jaar niet meer nodig, want ik ga de kas inpakken met noppenfolie en ik heb een elektrisch kacheltje voor de kas aangeschaft voor die paar koude nachten voor IJsheiligen.
De meeste zaailingen zijn vervolgens naar de moes- en pluktuin verhuisd en in de kas zijn 24 verschillende variëteiten tomatenplanten komen te staan. Bijna 40 planten in totaal hebben de hele zomer (en nu nog steeds) oogst gegeven. Nooit eerder heb ik zoveel tomaten geoogst. Een gigantisch succesvol tomatenseizoen kunnen we wel zeggen.

Omdat het voorzaaien in de kas goed uitpakte, had ik stevige plantjes om in onze oogsttuin te zetten. De meeste bloemen en groenten groeiden als kool en gaven ook de gewenste oogst. Met name muismeloenen en gezaaide dahlia’s waren wel de uitschieters, hoor! De eerste gezaaide dahlia’s bloeiden al in juni, terwijl de dahlia’s uit knol pas eind juli (normale bloeitijd overigens) hun eerste bloemen lieten zien.
Van de muismeloenen had ik slechts 2 plantjes over. De overige zaden ontkiemden niet en een paar plantjes vielen ten prooi aan de slakken. Achteraf maar goed ook (en daarom staat het juist bij de positieve ervaringen), want van die 2 muismeloenplantjes kan ik eindeloos blijven oogsten. Niet normaal zoveel vruchtjes groeien aan de planten. De plantjes zijn uitgegroeid tot mega planten en bedekken het hele hek, dat ik voor klimmers in de tuin heb staan.

Nog een succes dat ik absoluut moet noemen, is onze perenoogst. We hebben 3 stoofperen geoogst. Noem ik dat nu een succes? Jazeker, want de perenbomen zijn nog piepjong en dit is de allereerste oogst.
Vorig jaar deden de courgetteplanten het niet geweldig. Dit jaar kan ik courgettes uitdelen aan de hele buurt en hebben we zelf ook nog ruim voldoende te eten 😉
Bloemen die zich dit jaar nog net iets meer dan andere jaren van hun beste kant laten zien, zijn: leeuwenbekken, witte dille, Chinese aster, slaapmutsjes, papavers en cosmos.

Dit ging minder goed!

Allereerst kan ik dan wel noemen dat ik zelf niet zo lekker in mijn vel zat en dat had een weerslag op mijn tuinplannen. Het plan was om vooral een bomvolle moestuin met bloemen te krijgen, maar in een mindere periode heb ik besloten om het plan minder groot aan te gaan pakken en te kiezen voor een afgeslankte vorm van moestuinieren. Dat resulteerde vooral in een oogsttuin met veel bloemen en minder groenten. Hoewel dit een juiste keuze bleek te zijn om meer rust te krijgen, miste ik al die heerlijke groenten en konden we een stukje minder zelfvoorzienend zijn afgelopen maanden.

Wat bloemen betreft vond ik matthiola niet echt een succes. Als plukbloem vind ik het geen succes, moet ik eigenlijk zeggen. De plant is namelijk prachtig als ze bloeit, maar dat doet ze dan ook maar één keer. Die bloem is te plukken, maar staat ook niet heel lang op de vaas. Matthiola kan met een beetje geluk nog een keer kleinere bloemen geven, maar dat was in onze tuin bij geen van de 20 planten het geval. Mooie bloem dus, maar niet echt geschikt voor het doel waar ik ze voor wil gebruiken.
Dit jaar had ik ook weer van die prachtige rudbeckia ‘Sahara’ gezaaid en dat pakte helaas anders uit. In mijn zakje met zaden bleken de zaden van een andere variëteit te zitten. In plaats van de wat vergrijsde kleuren heb ik nu knalgele bloemen in de tuin staan. Best wel mooi, maar niet de bedoeling. Hoewel de gele zonnehoeden (zoals ze ook wel worden genoemd) het doorgaans goed doen in onze tuin, zijn ze dit jaar opvallend snel afgestorven. Een beetje dubbele pech deze bloemen dus.

Nog een kleine tegenvaller zijn de pompoenen. Ik heb 8 planten in de grond gezet en die zijn als een malle gaan groeien. De pompoenen bleven, ondanks genoeg vrouwelijke en mannelijke bloemen, lange tijd uit. Ik ontdekte afgelopen week echter 5 flespompoenen, dus er is in ieder geval hoop op een kleine oogst,
Fruit is dit jaar ook niet echt een succes in onze tuin. Aardbeien en kersen hebben we wel veel kunnen plukken, maar frambozen, honingbessen, Japanse wijnsbessen, blauwe bessen en nog een aantal soorten hebben weinig tot geen oogst gegeven. De oorzaak hiervan is ons wel bekend. We hebben veel struiken moeten verplaatsen vanwege de herindeling van de moestuin en dat heeft ze toch wel stress opgeleverd. Aankomende maanden gaan we de struiken extra verzorgen, zodat we hopelijk volgend jaar weer meer kunnen oogsten.
Als laatste wil ik nog de mislukte walnotenoogst noemen. Of eigenlijk kan ik beter zeggen, het uitblijven van een walnotenoogst. Helaas zijn alle net gevormde noten al in de vroege zomer uit de boom gevallen. Dit duidde op niet bevruchte noten en dus kunnen we dit jaar geen noten rapen. Jammer!

Elk jaar in de tuin is weer anders!

Geen jaar is hetzelfde kan ik wel zeggen. Wat dit jaar een succes is, kan volgend jaar minder succesvol zijn. En andersom ook! Dat hoort ook echt bij het tuinieren en zorgt er voor mij voor dat het een leuke uitdaging blijft. Ik weet van mijzelf als iets elk jaar hetzelfde gaat, dat ik er veel sneller op uitgekeken raak. Ik vind het een uitdaging om te achterhalen waarom iets juist wel of niet een succes is. Ik probeer daarvan te leren en sommige dingen anders aan te pakken de volgende keer. Andere factoren, zoals veranderingen in temperatuur, regenval en windkracht, heb je niet in de hand en heb je gewoonweg te accepteren.

Wel merk ik dat je door steeds weer te leren van invloeden en fouten een steeds betere tuinier kan worden en dat de kans op slagen van een oogst daarmee ook vergroot kan worden. Ik noem bijvoorbeeld het verbeteren van de bodem. Door dieren te verwelkomen in de tuin, eigen compost te maken, te mulchen, de waterhuishouding beter te regelen en niet te spitten, hebben planten het steeds beter naar hun zin in de tuin. Daar zie ik door de jaren heen zeker verbetering in.
Als advies kan ik dus zeker meegeven dat je niet moet opgeven na een teleurstelling. Probeer ervan te leren en de oorzaak te achterhalen. Kan je de oorzaak niet vinden, probeer het dan ook gewoon volgend jaar opnieuw. Het kan zomaar ineens wel een succes zijn! Maar bovenal, geniet van alles wat groeit en bloeit en blijf de kleine en grote successen zien!